…Jestem za ścisłością, gdyż wydaje mi się, że jedynie prawda jest ciekawa. Ale jednocześnie prawda jest z reguły bardziej bogata i wielostronna, i barwna, niż wykoncypowane jej przeróbki. Józef Mackiewicz

5 grudnia br. na Uniwersytecie Wileńskim odbyła się litewsko – polska konferencja naukowa pt. Stepono Batoro universiteto 100 - metis (100. lecie Uniwersytetu Stefana Batorego) z udziałem vicerektora Uniwersytetu prof. Rimantasa Jankauskasa oraz gości z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i przedstawicieli ambasady polskiej w Wilnie. Konferencję prowadził i ton jej nadawał prof. Alfredas Bumblauskas.

Wczoraj przy pomniku króla Mendoga w Wilnie odbył się mityng protestu przeciwko wandalizmowi mera stolicy, z którego osobistej inicjatywy nocą 27 lipca br. była zniszczona tablica pamiątkowa Jonasa Noreiki, a także zmieniona nazwa skweru, noszącego imię Kazysa Skirpy.

Wśród coraz bardziej licznego grona mieszkańców naszej stolicy urodzeni Wilnianie, sięgający swoją pamięcią okresu międzywojennego stanowią dziś odsetek nieznaczny. Tym niemniej są swoistym kamertonem, ton których powinien być miernikiem czystości naszych pomysłów i czynów na rzecz Wilna, właściwej relacji miedzy historią i współczesnością z tym, aby się nie dać zagubić i nie zbłądzić wśród ludzkich słabości i pospiesznej bylejakości. Aby bogata i złożona historia Litwy i Wilna byłaby dla kolejnych pokoleń drogowskazem i natchnieniem w nowych  warunkach przyszłej Europy  i świata.

Rozmowa z Birutė Biekšienė, członkinią Klubu Potomnych Wilnian

Pani Birutė,  2 listopada ubiegłego roku z inicjatywy i wysiłkiem Klubu Potomnych Wilnian (Vilniečių ainių klubas) została odsłonięta tablica, upamiętniająca działalność szpitala litewskiego w okresie międzywojennym. 15 kwietnia br. odsłonięto tablicę, poświęconą działalność Tymczasowego Komitetu Litewskiego. Są to swoiste drogowskazy historyczne, nie pozwalające błądzić w trakcie budowy naszej przyszłości. Co motywuje Państwo do takiej działalności?

Jednym z podstawowych celów działalności naszego klubu jest akurat zachęcanie wilnian i wszystkich obywateli do zainteresowania się  historią regionu wileńskiego w okresie międzywojennym. Jest to bowiem historia nie tylko bolesna, ale też pouczająca, nawiązująca  do aktualnych dotychczas tematów.

21 marca 2019 r. w Łodzi zmarła właścicielka Białej Oławy (Alovė, Alytaus rajonas), księżniczka Halina Gedymin-Żylińska (lit. Halina Gediminaitė-Žilinska), potomkini Wielkiego Księcia Litewskiego Kiejstuta, sybiraczka.

W miniony poniedziałek 15 kwietnia br. staraniem i sumptem członków Klubu Rodowitych Wilnian (Vilniečių ainių klubas) na ścianie gmachu u zbiegu ulic Šv. Ignoto i Dominikonų została odsłonięta tablica, upamiętniająca działalność Tymczasowego Komitetu Litewskiego (Laikinasis Vilniaus lietuvių komitetas) w przeddzień setnej rocznicy jego powołania.

…Jestem za ścisłością, gdyż wydaje mi się, że jedynie prawda jest ciekawa. Józef Mackiewicz

Litwa porzucała Związek Sowiecki, będąc wzorem jednolitości i zwartości narodowej, gdzie Litwini, ludność nadająca imię państwu, stanowili znacznie ponad 80 proc. Nic więc nie wskazywało na to, że kraj będzie miał jakiekolwiek problemy z tzw. mniejszościami.

Dziś w Pałacu Wielkich Książąt Wileńskich rozpoczęły się obrady międzynarodowej konferencji naukowej, poświęconej kościołom biskupim w Wilnie i Krakowie - Abiejų Tautų sostinių katedros. Krokuvos ir Vilniaus vyskupiškosios bažnyčios (Stołeczne katedry Obojga Narodów. Kościoły biskupie w Krakowie i Wilnie).
Tego rodzaju konferencja odbywa się po raz pierwszy, a o jej unikalności świadczy tematyka około pięćdziesięciu referatów, które zostaną wygłoszone w ciągu trzech dni jej trwania.

Wczoraj w Sejmie RL wspólnota litewskich Żydów w ramach programu obchodów Dnia genocydu litewskich Żydów zorganizowała międzynarodową konferencję pt. „Gelbėję Lietuvos žydus, gelbėję Lietuvos garbę“ (Ratując litewskich Żydów, ratowali honor Litwy).

W odległych już czasach sowieckich żartowano, iż prawie każdy zna się na handlu i kulturze, bowiem w końcówce epoki mówiono o tym często i gorąco. Mimo, że handel tak naprawdę nie istniał, o czym zresztą świadczyły coraz bardziej świecące pustkami półki sklepowe, a działalność kulturalna, ukierunkowana na propagandę sukcesu, którego nie było, też budziła uzasadnione wątpliwości  odnośnie celowości jej uprawiania w ówczesnej postaci.
Dziś jednym z takich tematów, na którym na Litwie wszyscy się znają, jest problematyka Litewskich Polaków.